In totu Europa non b’at un’iscuadra de fùbalu chi fintzas a como las apas bìnchidas totu cantas sas partidas dae cando sunt comintzados sos campionados. Duncas non b’at un’iscuadra a puntègiu prenu. Francu una. Ca si nos abbaidamus un’iscuta sa classìfica de su girone B de sa Lega Pro, de sa Sèrie C, bidimus s’ecetzione. Un’ecetzione sarda chi tenet un’istòria de 120 annos e unu nùmene giudicale. Semus faeddende de sa Torres, s’iscuadra tataresa nàschida su 1903, su club su prus betzu de Sardigna in pare cun s’Ilvamaddalena, sa prima màllia ruju-biaita de custa terra e sa segunda in totu Itàlia in fatu a su Genoa.
E nde sunt faeddende finamentas sos giornales isportivos sos prus sighidos ca a su presente, de ses chi nd’at archiviadu, totu cantas sunt vitòrias: sas chi at giogadu in trasferta (1-2 contra a sa Recanatese, 0-3 in Terranoa in su derby cun s’Olbia, 0-1 in Carrara contra a su Sestri Levante, 0-1 in Alessandria contra a sa Juventus Next Generation) e sas chi at giogadu in su “Vanni Sanna” (2-1 contra a su Rimini, 2-0 contra a sa Carrarese cando fintzas custa fiat in prima positzione). Duncas degheoto puntos, 11 retes fatas e 2 ebbia sas chi at retzidu, finamentas gràtzias a su cannoneri Scotto e a unu Zaccagno chi in porta est dende prus de una garantzia.
Su campionadu no at a èssere pro seguru una passigiada: in segunda positzione, pro nàrrere, b’est su Cesena, una “corazzata” comente leghimus in s’imprenta italiana (una derrota ebbia e sa mègius diferèntzia retes, cun 4 chi nd’at retzidu in prus de sa Torres e cun 20 botzas postas in rete). Non nos ismentighemus de su Pescara chi est a 13 puntos ma cun unu disafiu in mancu. E faeddemus finamentas de su Perugia e de sa Spal chi s’annu coladu giogaiant in B (in pare cun su Cagliari) e tenent disìgiu mannu de bi torrare. Sa Torres, pro parte sua, in Sèrie B mai b’at postu pee. Est fàtzile a cumprèndere cantu siat mannu su bisu mancari siat galu chitzo pro bisare.
In Tàtari si narat su ditzu «faraddi li candaréri, a fóra li brasgeri», forsis ammentende unu tempus cun s’istiu chi si nch’andaiat deretu coladu mesaustu. Ma si non bastaret su calore malu a si nch’andare in custos tempos de clima a contu suo, bi pensat sa Torres a caentare sos tataresos. De prus, cando Tàtari si fiat preparende a sa “faradda”, cun sos tùmbaros de sos grèmios peri sas carreras de “Sàssari vécciu” faghende sas proas conca a su 14 de austu, sa sotziedade at dadu aviu a sa campagna abbonamentos cun sa paràula de òrdine «fallu baddà» (faghe·lu ballare). Una proa de comente totu custos marcos de s’identidade turritana (grèmios, Torres e fintzas sa limba issoro, “la linga sassarésa”) siant ligados a pare sena chi, generatzione cun generatzione, siat colada s’abba de s’ismèntigu.
Sa rivalidade cun su Cagliari est manna e, si bi l’iscudimus bene sa mirada, diat pàrrere fintzas cosa “normale”. Ca est beru chi est caraterìstica de su fùbalu in totue, siat chi faeddemus de Millwall–West Ham siat chi faeddemus de Pisa–Livorno. E ca est beru chi fintzas in contu de polìtica, de sanidade, de universidade e de àteru b’at semper una cuntierra Tàtari-Casteddu. Ma, sende chi su pòpulu sardu unu est, a su bonu de sa gente e de sos amantiosos de fùbalu, a concruos, diat fàghere petzi praghere su mègius avantzamentu pro ambos duos sos club ruju-biaitos.
In Tàtari est fintzas chistione de atzentos. Ca como sunt vivende una fòra, una fola; ma sos ogros sunt finamentas atentos a sos…chi ponent ogru, e duncas «a fóra li pindacci!». Ma no est contu iscaramàntigu. Sa Torres a como est dende grandu proa e grandu gosu. Si bi la sighit at a èssere mèritu suo ebbia; si imbetzes custa sèrie de vitòrias s’at a truncare comente podet acontèssere e acontesset in custu giogu, amus semper a faeddare de un’iscuadra sarda chi ischit artziare sa conca contribuende a su tempus benidore de su fùbalu isulanu.
Mauro Piredda
