Sa dì de Annu nou est de sèmpiri unu mamentu de cumbivimentu, de cumpartzidura, de unioni e fintzas de balantzus de s’annu apena acabbau. Est puru s’ocasioni po ponni in contu proponimentus bonus po s’annu chi est arribendi. Bortas medas si circant ideas po ita fai e comenti afestai s’ùrtimu de s’annu in manera simbòlica, cun fainas spassiosas chi potzant acuntentai fintzas is pipius e no sceti is mannus chi ndi cumprendint de prus su valori. Ma no totus sciint chi s’ùrtimu de s’annu tenit unu segundu nòmini o no sciint poita tenit custu nòmini. Insaras provaus a biri impari poita est chi ddi naraus noti de Santu Silvestru.
Chini fiat Santu Silvestru? E po cali arrexoni est dedicada a issu custa noti aici càrriga de sentidus e simbolismu? Sa noti de Santu Silvestru, chi si tzèlebrat comenti bolit sa traditzioni intra de su 31 de mesi de Idas e su primu de gennàrgiu, abetendi su mesunoti e sa lòmpida de s’annu nou, in realidadi est intitulada a Papa Silvestru su de unu, mortu pròpiu in s’ùrtima noti de s’annu.
Comenti contant medas scritus no parit nci siat unu ligàmini intra de Annu nou e is fainas de Santu Silvestru, chi nant siat po merescimentu suu chi Costantinu Su Mannu si siat cumbèrtiu a Deus e chi su Cristianèsimu apat cumentzau a si spaniai in su mundu. No parit nci siat un’arrexoni pretzisa, a parti chi su 31 de mesi de Idas est sa dì de s’ammentu de Santu Silvestru in sa dì de sa morti sua, po acapiai is afestadas de s’ùrtimu de s’annu cun custa figura stòrica e religiosa. Is orìginis de is festas po s’intrada de s’Annu nou funt antigas meda e de sèmpiri a serrai un’annu po ndi cumintzai unu nou in manera propitziadora, est una costumàntzia de totu is pòpulus chi dd’ant tentu in consìderu comenti a unu mamentu de importu e de primori in sa vida, comenti unu ritu de passadroxu. In cali si siat tempus de s’annu fessit assetiau su cumintzu de s’annu nou ca no sèmpiri torrat cun sa noti de Santu Silvestru. Is de religioni cristiana sighint su calendàriu gregorianu, chi serrat s’annu in s’ùrtima noti de mesi de Idas comenti fiaus narendi. Ma no est stètiu sèmpiri aici: est stètiu Giùliu Cèsare in su 46 a pustis de
Gesucristu a sceberai, cun su Calendàriu Giulianu, su primu de gennàrgiu po su cumintzu de s’annu nou, ca fintzas a cuddu mamentu ddu afestànt su primu de martzu. Comenti si siat sa festa teniat orìginis paganas e fiat una recurrèntzia po tzelebrai a Giano, sa divinidadi cun duas facis chi castiànt in dereturas contràrias, una faci a su tempus passau e una a su tempus benidori, a s’inghitzu e a s’acabbu, a s’intrada e a sa bessida.
Giano fiat su protegidori de su passadroxu e arregordaus chi gennàrgiu pigat su nòmini pròpiu de custa divinidadi. Torrendi a Santu Silvestru invècias podeus nai chi funt medas is paristòrias acapiadas a sa figura sua. Ma de seguru dd’ant tentu sèmpiri in consìderu comenti unu “babbu mannu” de sa Crèsia moderna. Po sa chistioni chi fiaus narendi prima, chi Costantinu su Mannu si siat cumbèrtiu gràtzias a issu, a nai sa beridadi is documentus stòricus asuba de Santu Silvestru e de sa vida sua no cunfirmant custu atòbiu cun Costantinu, ma s’aportu suu in sa stòria de sa religioni cristiana abarrat forti meda. Una de is paristòrias prus donosas de sa vida de custu santu est ligongiada a unu dragu terrorosu, chi biviat in una gruta asuta de su coddu
Palatinu de Roma. Papa Silvestru, sèmpiri in sa paristòria, iat giai bintu una creadura simbillanti a custa: po sarvai is romanus de sa fùria de su dragu, fiat andau a sa cuili suu chena de armas, ma sceti cun una gruxi in manu. Cun s’agiudu de Nosta Sennora, si narat chi su dragu si fiat comenti amesedau, tanti chi Silvestru fiat arrennèsciu a dd’acapiai e a ddu portai ananti a is cuntzitadinus suus, chi biendi custa faina spantosa, si fiant cumbèrtius lueguetotu a su cristianèsimu.
Manuela Ennas
