Sa dismorfia digitali est una forma de discumbèniu chi fait cunsiderai partis de su corpus comenti chi siant feas o arrorosas. Po custa arrexoni sa màgini digitali benit manixada fintzas a trastocai custas partis po lompi a assimbillai a una forma ideali. De seguru is dinàmicas de is retzas sotzialis in is ùrtimus tempus ant tentu una parti manna in s’isvilupu de custu fenòmenu.
Candu intraus in is retzas sotzialis bieus sèmpiri prus fotografias modificadas cun s’impreu de aplicatzionis e filtrus digitalis chi no ammostant una bisura sintzilla. Custa màginis trastocadas portant a una scongiuntadura intra de su corpus comenti est diaderus e s’idea chi invècias si tenit o si disìgiat de tenni, po mori de cussa chi is spertus narant dismorfia digitali.
Po podi lompi a cussus cànonis de bellesa chi sa sotziedadi de oi parit obrighendi-sì a sighiri, sa màgini digitali benit traballada po melliorai cussas partis chi no arresurtant agradèssias, curregendi-ddas fintzas a perdi is caraterìsticas primàrgias.
Is personas chi ndi sunfrit de prus arribant a tenni un’ànsia po sa bisura insoru fintzas a isvilupai avesus e costumus fitianus chi s’acostant a una forma de ossessioni e chi ddus portat, po nai, a si castiai fatu-fatu a su spigru, a s’aderetzai is pilus, a circai de cuai cussa parti de su corpus chi no praxit cun belletus o bistiris.
Is chi mescamenti impitant sa tecnologia po is auto-retratus insoru, chi oi naraus selfie, e po cumbati custa ànsia acapiada a cussa parti de sa cara o de su corpus chi no atzetant, circant aici de otenni cussa aprovatzioni chi no agatant de sei e in sa vida reali. Sa prus de is bortas funt personas cun un’auto-stima bàscia a nc’arrui in custa tendèntzia dannosa de su cumportamentu, ammanniada, comenti fiaus narendi, de un’impreu smodiu de is retzas sotzialis, sendi chi oi comenti oi funt sèmpiri prus pagu is chi no arrennèsciint a ndi fai de mancu. Ma in pagus si nd’acatant chi custa tendèntzia est capassa de cunditzionai fintzas su funtzionamentu de is mecanismus psicològicus nostus.
In is retzas sotzialis is personas sceberant cun incuru su chi detzidint de ammostai. Po sa majoria de is bortas sceberant “bisuras perfetas” de sa vida insoru comenti a renèssidas personalis o fotografias chi ingendrant bantu e strina, chi torrant una forma de gratificatzioni. Is personas punnant a si presentai in manera positiva cumpartzendi sceti su mellus e cuendi cantu prus possìbili is cosas de storbu, sendi cunvintas aici de praxi de prus e a prus àmigus. Difatis oi cun is retzas sotzialis est mudau puru su sentidu de “amigu”, ca inditaus cun custu fueddu no sceti is amigus chi teneus in sa vida berdadera, ma fintzas personas chi no funt amigus coralis o chi no eus mancu mai atobiau faci po faci. Epuru chi sunfrit de dismorfia digitali circat in custa genia de amigàntzia una cunfirma po s’intendi prus pagu malisiguru e dudosu. Duncas custu fenòmenu no pertocat sceti una chistioni psicològica ma intrat in relata cun mecanismus sotzialis, incarrerendi unu protzessu de circa fitiana de s’apretziamentu allenu.
Is spertus narant chi a s’arreìxini de custu discumbèniu ddoi at una farta de afetu e s’orìgini de custus cumportamentus est ligongiada a acontèssius de sa vida chi ant lassau arrastus difìtzilis de sorbai.
Custa genia de cumportamentu est comunu intra de is giòvanus pruschetotu, ma fintzas intra de is mannus, tribuliaus de s’idea de no essi galanus e perfetus, idea chi ddis iat proibiri de liai parti a is dinàmicas sotzialis comenti festas in famìlia, andai a mari cun is amigus, si comporai su bistiri chi prus ddis agradat. Is stùdius ammostant chi funt pruschetotu is fèminas a s’impensamentai po sa bisura insoru, arribendi a impreai filtrus digitalis po parri prus làngias, po fai is ogus prus crarus, sa peddi prus lisa e chena de frùngias, e no sceti po is fotografias ma fintzas po liai parti a atòbius in vìdeu po traballu. Difatis funt sèmpiri de prus is servìtzius chi donant sa possibilidadi de trastocai sa màgini in su mentris de una telefonada in vìdeu, mescamenti de candu in tempus de apedèmia su traballu a distàntzia at tentu sa mellus cunfronta a cussu in presèntzia.
Po curai sa dismorfia, asumancu in sa fasi de primìtziu, sa “psicoeducatzioni” podit agiudai a cumprendi is caraterìsticas de su storbu e calis strategias iant a podi a essi de agiudu po si bogai de conca custus cumbincimentus dannàrgius, mancai sighendi unu programma de terapia cun su psicòlogu po torrai a agatai una stima funguda chi no dipendat de is àterus.
Est craru chi no funt is auto-retratus s’orìgini de su problema e duncas no tocat a infamai totu is chi si ndi faint. Funt is pensamentus chi ddoi funt a palas de sa dismorfia chi tocant averiguaus, po no afortiai e avalorai una ligidura malàdia de sa realidadi.
Manuela Ennas
