Sù ki est sutzedende in Egitu est perigulosu meda. Mancari non si tèngiat grandu simpatia pro sos islamistas (de sa Fradidade musulmana in particulare), tocat a nàrrere ca issos ant pigadu sa magioria de is votos in is primas eletziones lìberas in Egitu, cun su presidente Mursi, impresonadu a die tres de Trèulas de ocannu e fintzas a como, kentz’e cunsighire a cumpletare su mandadu suo, e de manera bastante illegale. Ki aiat guvernadu male, est seguru, e ki fiat perigulosu e reatzionàriu, puru. Ma non prus de Erdoğan in Turkia, o de ìs ki guvernant àteros logos, alliados nostros puru. E tenende su votu a sa parte sua. Una Giunta militare sentz’e-ddu-nàrrere, est su peus guvernu, ca no si podet cuntrollare. Podet risòlvere calincunu problema de oe, ma ghetat in s’inseguresa totu sa regione mediterrànea pro su tempus benidore.
S’Egitu est su paisu arabbu prus mannu, su coro de sa parte de giosso de su Mare nostru e de totu su Mundu aràbbu. Sa Tunisia – in sa matessi regione – est sceti a chimbe oras de navigatzione de Casteddu: est su bixinadu nostru, pro nàrrere. Un’istrutura de poderiu basada a pitzus de s’Esèrtzidu -finantziada de s’Ocidente puru – dòminat s’Egitu dae sa revolutzione antimonàrkica ghiada de Nasser in is annos Chimbanta. A s’inghìriu de is Fortzas armadas si sunt generadas una nomenklatura e un’economia cuntrollada. A pustis de Sadàt, custa nomenklatura at retzidu s’acotzu costante de s’Ocidente, ki no at fatu bìere grandu interessu si su pòpulu est istadu tentu in misèria e in s’ingiustìtzia.
Su golpe de duos meses faet est còmodu, ca non custringhet a s’Ocidente, e a s’Europa, a pònnere in discussione una polìtica mìope, bisticurtza, in su Mare nostru, in su Bixinadu nostru. Custa situatzione noa, e bècia a su pròpiu tempus, at a cunsinnare a sa Sardigna ancora una borta unu destinu, una praneta de sentinella, de bàrdia de s’Ocidente intamis de ponte de paxe.
Is ki nosi guvernant tenent sa memòria curtza. In is annos Noranta, in Algeria, is islamistas aiant bintu e unu golpe de is milidares aiat iscadenadu una gherra tzivile longa e ki at fatu mortos meda. Custu bolent, torra?
Cun cale autoridade amus a faeddare de paxe, de amistade, de collaboratzione, a sa gente de sa parte de giosso de su Mare nostru, si acotzamus is ditadores, is ochidores, is golpistas? No ddu cumprendent ca giae como s’acotzu a Israele nosi segat de dònnia credibilidade e aficu a cuddas partes? Chie s’at a ocupare de s’interessu de sa Sardigna de nde bessire de s’isulamentu e de una polìtica prus ecuilibrada cun sa parte de giosso de su Mare nostru?
Alessandro Mongili
