Comenti ocannu, in su 1604 puru, custas fiant is diis de cida santa. E in custas diis nodidas po is catòlicus, forsis pròpiu su 12 de abrili, si narat chi siat acuntèssiu in sa bidda de Mòguru, in sa crèsia de Santu Bernardinu, unu Miràculu Eucarìsticu.
Cussa dì sa crèsia fiat prena a cùcuru e in su mentris de is celebratzionis de sa cida de Pasca Manna, candu s’arretori Salvadori Spiga fiat donendi sa comunioni, duus òminis, connotus po essi genti chi no creiat in Deus e mancai chena de si cunfessai po sa malacremèntzia, si fiant postus in fila e si fiant presentaus a dda pigai, sceti po si ndi fai befa. Ma s’òstia cunsagrada ddis iat pigau fogu a sa lìngua luegu etotu e is duus, stesiendi-si-nci de sa barandìllia, dd’iant spudada, faendi-dda arrùiri in unu scaleri. Sa genti si fiat totu avalotada, ca iat biu is òstias bolendi, e is òminis, postus in pistighìngiu de cantu fiat incapitau, si nci fiant fuius de pressi e fiant sparèssius. Su predi, biendi sa cosa, si fiat incurbau leugu a ndi boddiri is òstias de terra e iat biu un’arrastu in sa pedra. Insaras iant sciacuau su pamentu cun atentu mannu, comenti narat sa lei de sa crèsia candu acuntessit chi s’òstia cunsacrada arruat a terra.
Ma mancai dd’essint sciacuada bortas meda, in cussa pedra ddoi abarràt sèmpiri s’arrastu de is duas òstias. Antzis, cantu prus sciacuànt sa pedra, tanti prus is arrastus si scerànt prus ladinus e assimbillànt a nuus de sa linna. Nemus est mai arrennèsciu a ndi scancellai cussus arrastus, abarraus inguni a testimòngia de sa presèntzia de Gesùs in s’eucaristia. A cussus tempus su Munsinniori fiat Antoni Surreddu e iat bòfiu averiguai luegu su chi fiat acuntèssiu. E aici puru is munsinnioris a pustis de issu. Ddu contant is crònacas de su tempus e nd’iant scritu su para Salvador Vidal in s’òbera sua “Floretum Alverninum” de su 1626, su predicadori Pietro Cossu e su para Alfonso Casu. In sa Cùria de Abas perou custus documentus no s’agatant prus e invècias in sa pedra fai a scerai ancora is duus tundixeddus cun sa forma de is duas òstias.
Una prova manna de custu miràculu est de seguru sa veneratzioni po custa pedra e sa voluntadi de sa bidda de fai connosci a totus su contu de custu miràculu. Esistit difatis un’atu pùblicu, imprentau su 25 de maju de su 1686 de su notàiu Pedro Antonio Escanu, innui s’arretori de Mòguru firmàt unu cuntratu po fai fraigai unu tempieddu de linna po podi allogai sa relìchia de “sa pedra de su miràculu” e dda pònniri in ammostu in s’altari majori de sa crèsia, e po donai s’incarrigu a fai una pintura chi ammostessit a totus su miràculu.
Me is sèculus passaus e fintzas a is tempus nostus custu est abarrau unu logu sacru de pellegrinàgiu. Po ammentai custu prodìgiu in sa dì de Pasca Manna in Mòguru si sighit a fai una prucessioni solenni e ddoi liant parti fidelis de totu sa Sardìnnia. A pustis de su restàuru de sa crèsia in su 2005, oi sa pedra s’gatat in s’altari nou e fait ancora a dda pregai.
