De prus de binti annos su 13 de santandria is personas si leant s’impinnu de fàghere una dichiara de sa gentilesa insoru ca est sa Die mundiale dedicada a custu sentidu. Sa Die mundiale de sa gentilesa est una ricurrèntzia naschida in Giapone. S’istòria sua tenet orìgine de s’arresonu de adiosu fatu de su prèside de un’ universidade giaponesa a is istudiantes sa die de sa làurea in is primos annos ’60, racumandende de èssere is primos a “ingendrare un’ undada de gentilesa chi una die diat èssere lòmpida a totu sa sotziedade giaponesa”.
E gasi est istadu, de sa pensada de unos cantos giòvanos giaponesos impinniados in trumas umanitàrias chi, ammentende cussu fatu, aiant fatu su 13 santandria 1997 sa dichiara insoru de gentilesa. De s’annu a pustis, cun su nòmene de “World Kindness Day” ant cumentzadu a dd’afestare in Cànada, in Giapone , in Austràlia, in Nigèria, in is Emirados Àrabos Unidos, e de su 2009 in Itàlia, Ìndia e Singapore e de su 2010 in Inghilterra. Immoe dd’afestant in totu su mundu, mancari in maneras diferentes: aparitzende ballos in pratza, cuncordende atòbios de bonucoro, faddende in pùblicu pro dda fàghere connòschere, cumpartzende sa tarea cun is pitzinnos in iscola o petzi donende prus atentu in su traballu o a intro de domo.
Una die de seguru non càmbiat is istiles de vida est craru, ma tenet su balore de allumare una lughe pro meledare subra s’importu de custu sentidu e ispàrghere sa tarea in totue. Difatis su cumprire un’atu garbosu nos faghet prus cuntentos. Chi est cuntentu dd’acabbat pro èssere prus garbosu cun is àteros. A torrare gràtzias, a ischire pregontare iscusa e a nàrrere pro praghere est una cosa chi andat in prus de s’annestru bonu pro divenire atitudine e modu de èssere, ca su garbu istat in atziones piticas, in cussa manera de si pònnere in relata cun is àteros cun totu sa naturalesa umana.
Ma ite est sa gentilesa? Esistit ancora? O dd’amus pèrdida? In antis de totu est garbu, donosidade, dechidesa, annestru bonu. Gentilesa est fintzas èssere una persona bona: generosa e pronta a agiudare chi nde tenet bisòngiu sena de chircare unu torracontu. Sa gentilesa faghet bene non solu a chi dda retzit, ma mescamente a chi dda faghet e dda ponet in pràtiga ogni die. Pro unu reflessu de seguru, ma fintzas pro cussu sentidu de su dovere chi cheret satisfamentu. Faghet bene fintzas a su coro, pro ite nos torrat sulenos e si nde leat s’amargura chi sa vida donat. E de custos tempos nd’ischimus calicuna cosa. Mancari oe, a palas de sa mascheredda chi portamus a marolla pro su Covid, non diat a èssere male a fàghere unu risutu in prus.
Manuela Ennas
