Mancari ddoe at gente bona e cunvinta defendende sa sèbera de su guvernu italianu a no torrare a is marò italianos a su guvernu indianu, pro mimi est una cosa chi no minde calat.
Duncas, duos fosileris italianos de su Regimentu “San Marco” [Santu Marcu] fiant imbarcados indunu mercantile privadu. E giàe custa cosa est istramba. Ant isparadu e ant mortu a duos piscadores indianos iscambiende-ddos pro “piratas”. E custa costa est sa segunda cosa istrana. Su cumandante de sa nave, pro s’interessu suo, at detzìdiu de imbucare in is abbas territoriales indianas traghende cun segus a is marò puru, frighende-sinde de s’interessu de s’Istadu. Tèrtzia cosa istrana, pro no nàrrere suspeta.
Cun grandu carraxu de sa dereta, de is milidares (pro solidariedade professionale chi si podet cumprèndere) e de is mèdia, iscareschende-sinde luegus a is duos piscadores mortos chene’e nexe, in totue est partida sa campagna pro “liberare a is marò”, comente chi fessent eroes de gherra. Sa manca citida, a sa sòlita.
In pompa magna, ant tentu una licèntzia pro is Pascas de Nadale e de s’Annu nou, retzidos dae su Presidente in su Cuirinale, comente chi fessant a Cesare Battisti o a àteros eroes natzionales. E custa est istada una cosa no istrana, ma balossa: sà’e bàtoro.
A pustis, una segunda licèntzia, pro s’eletzione natzionale. Ma istranamente is mèdia no nde faeddaiant meda. Totindunu, sa bomba: no bosi-ddos torramus, arrangiae-sinde. Sa rexone est sa nostra. Su fueddu de onore de su Presidente de sa Repùbrica? Nudda! No agato unu foeddu pro calificare custa tontesa, sà’e chimbe.
E a nosu, is tzitadinos, abarrat petzi sa bregùngia de èssere parte de cust’Istadu!
Alessandro Mongili
(immagine da www.nuovaresistenza.org)
