Chi is giogalleris brìntinti. Custu su tìtulu de s’Economist a pitzus de is eletzionis italianas. In sa manta de s’ùrtimu nùmeru, chi bessit oi in totu su mundu, Beppe Grillo acant’a Berlusconi: su primu a migròfonu, tzerriendi; su segundu arriendi.
Pagus fueddus po ndi pintai is naturalis insoru. Beppe Grillo ndi bessit a tipu “brulleri solarinu”, de cussus chi no funt acostumaus a spartziri su palcu cun is atrus. Un’òmini tosturrudu e arrennegau chi tìrriat is polìtigus, e chi pagu ndi scit de cosas econòmigas.
Duus pensamentus sceti tenit in conca Berlusconi: su primu est su de circai sa manera de no dda acabai in presoni; su segundu est su de fai festa.
Diaici s’arribista ingresa parit pigai torra is fueddus de su Bild, su giorronali tedescu, e is de Peer Steinbrück, su meri de su Partidu Sotzialistu Tedescu, grisau de Napolitano.
Ma s’ironia, custa borta, totu ingresa esti. Send in the Clowns (custus is fueddus originalis de s’Ecomist) est su tìtulu de una cantzoni famada meda in Nova York e in Londras puru. Dd’at cantada genti meda, che Frank Sinatra e Barbra Streisand.
Dda iat scrita Stephen Sondheim po A Little Night Music, su musical connotu meda de sa genti a lìngua ingresa.
Ma chini funti custus “clowns”? Is maistus de su Circu funti? Is chi faint arriri sa genti po no dda fait prangi? Nossi. In suspu, is “brulleris” funt is iscimprus, is chi no cumprendint nudda (e no de cosas econòmigas sceti).
Po s’Economist, duncas, s’ora de is iscimprus in Itàlia arribada esti. Ge no at a essi po custu chi su Papa si nd’est andau?
Càralu Mulas