Sa primu cida de su Papa nou est giai colada. Totu su mundu at sighiu su chi Frantziscu at nau e at fatu in custas primu diis. Su scialu e sa cuntentesa ndi bessint a tipu mitza de is bucas de is fidelis. E, a nai sa beridadi, is chi no funt catòligus parint essi prexaus issus puru; spantaus de biri a custu Papa chi nd’arribat de aundi nd’acabat su mundu.
Bolau in su celu su fumu, spaciada sa festa e calau su spantu, imoi genti meda est ponendi-sì chistionis a pitzus de su chi issu at a fai in su tempus benidori. Poita ca su primu obispu de Romas àrtziat a su pontifigau a pustis de una surra manna de cosas lègias, chi sa Crèsia Catòliga ndi depit tenni grandu bregùngia.
Poita ca custu est su scenàriu tzantarosu chi at biu s’eletzioni de su Papa suddameriganu, aintru de unu sistema chi, a bortas, parit atesu meda de su chi Gesugristus at nau. Seu chistionendi de is problemas polìtigus, de is iscàndalus “sessualis” e de su IOR, sa banca de su Batiganu: chistionis obertas chi issu etotu depit circai de arrangiai.
In su scioberu de su nòmini giai calincuna cosa parit furriendi. Poita ca, sa primu borta est chi una Papa ndi bogat a pillu su nòmini de Santu Frantziscu de Assisi, òmini de fidi chi sempri at stimau e agiudau a is prus pòburus, amigu de sa Naturalesa e de is animalis.
Custa filosofia frantziscana sintzilla, Papa Bergoglio dd’at sighia puru in custa primu cida, lassandi apicau su manteddu bordau, ponendi-sì una cruxi de ferru in su piturra e faendi àteras cosas puru chi pagus Papas iant fatu ainnantis de issu.
Fortzis is cosas po sa Crèsia de Romas ant a cambiai dearerus. O fortzis nono. Custu no ddu scieus po imoi. De seguru scieus chi custu Papa s’est postu su nòmini de Frantziscu, su santu chi fueddàt cun is bèstias. E chi, una borta, si fiat postu a chistionai po fintzas cun unu cani aresti chi ddi boliat bogai a corriolus sa carri.
Birtudi, custa, chi at a serbiri a su Papa nou ca, de canis arestis e spedatzadoris, a grustus nci ndi funt in sa Crèsia de Romas.
Càralu Mulas