Ariseru ‘e noti sa polima at postu is ferrus a un’òmini chi at circau de bociri a unu piciocu de dexannoi annus a cropus de puntarolu. Su feriu, chi ddi nant Alessandru e bivit in Donigala, at pèrdiu s’ogu de manca ca d’ant arricoverau de pressi a su spidali de Tàtari.
In presoni ant postu a Titzianu Porru, carnatzeri de Sibì chi tenit bentiseti annus. Su certu, lègiu meda, est sutzèdiu ariseru a s’acabu de sa Sartiglia, faci a is ses e mesu de a merì, in sa pratza de sa Seu de Aristanis. No si scit poita, fortzis po mori de calincuna tassa de tropu, is duus ant cumentzau a certai. De seguru nc’est custu: su carnatzeri at cumentzau a donai cropus de puntarolu a su giòvunu, in dònnia logu de su corpu. Duncas si nd’est fuiu.
Is giustinus ddu anti cassau ariseru ‘e noti ananti domu sua, in Sibì. Ant agatau puru s’aina e is bistiris chi portànt is màncias de su sànguini. “No nc’est duda peruna chi siat issu e totu” ant nau is de sa polima ca nc’est genti meda chi ant biu su chi est sutzèdiu e chi ant connotu a s’òmini.
Carlo Mulas
