Nche nd’at coladu de tempus dae cando, fiat su 1956, calicunu disinneit de sestare un’àteru caminu pro sa poesia sarda. Unu caminu parallelu a s’àteru, tando giai cursadu dae 60 annos, semper movende dae Otieri. Emmo, ca si su 1896 gràtzias a tziu Antoni Cubeddu nascheit in forma ufitziale sa gara poètica intre improvisadores (subra de unu palcu, cando chi in antis sas disputas àteru sestu teniant), sa chi ammentamus in custu artìculu pertocat sa cumpetitzione intre sos poetas de meledu. Semus faeddende de su “Premio Ozieri” chi est lompende a sa de 64 editziones suas, cun sa tzerimònia de premiatzione in programma custu sàbadu, dae sas 4 e mesu de merie, in su Teatru tzìvicu comunale.
Tzertu, cussu ‘56, sa faina non faleit dae àeras che abba repentina in die priva de nues. Su 1949 nascheit difatis sa rivista S’Ischiglia. Cun punnas nòbiles: «Dovere nostru – traduimus dae s’introdutzione a su primu nùmeru – est su de unire a sa de sos maistros venerados e illustres sa boghe ùmile ma apassionada e sintzera de poetas giòvanos chi galu sunt a lòmpere a su gosu de sa notoriedade». E su Prèmiu Otieri custu at sighidu a fàghere cun “maistros” e “giòvanos” chi ant dadu ondra a sa poesia sarda fintzas annoende·la.
In pare cun sos poetas, fintzas sas Giurias ant dadu contributu mannu. Pensemus a sas primas editziones e miremus a su materiale carrigadu cun passèntzia in su situ de su Prèmiu: «sa poesia iscrita fiat tando “orale” meda; sos temas fiant arcàdicos, bucòlicos o de alabàntzia; su prus de sas bortas mancaiat introspetzione e polivalèntzia semàntica; fiat sa rima a concruos de versu ebbia a determinare s’andanta de su cumponimentu; non b’aiat isperimentatzione linguìstica; sos italianismos bundaiant». Manu manu evolvende·si su Prèmiu, sas Giurias ant comintzadu a fàghere sos sèberos issoro movende dae sas novidades temàticas, mètricas e semànticas, dae sos impreos prosòdicos chi arrichiant su versu, dae sa richesa de su panorama linguìsticu sardu.
Est bastante a dare una mirada a sos archìvios de su Prèmiu pro cumprèndere custa evolutzione. Intre sos premiados b’agatamus poetas comente Foricu Seche, Benvenuto Lobina, Publio Dui, Predu Mura, Giuanne Fiore e àteros chi ant sighidu a sestare cussu caminu mentovadu a comintzu e chi, comente narat su presidente atuale Vittorio Ledda, est a su presente contivigiadu dae «poetas e amigos peri su mundu chi sighint a nos dare inditos de giudu pro chi bi la sigamus». Naturale, semper movende «dae s’ispìritu originàriu de innovatzione contìnua chertu su 1956 dae su babbu de su Prèmiu Otieri».
Babbu mannu, est a nàrrere cussu Toninu Ledda chi l’ant intituladu sa setzione prosa bìnchida ocannu dae Natascia Muscas cun “Àcua trulla” (a sighire Franca Pirisi cun “Su re de su Tullis” e Franco Sotgiu cun “Vida de Belledda”). Àteras duas sunt sas setziones. In sa de sa poesia “cantada” (intitulada a tiu Cubeddu) custu est su pòdiu: brunzu pro Andrea Columbano cun “Bringhisi disiciatu”; prata pro Angelo Maria Ardu cun “Ses revessu”; oro pro Dante Erriu e sa sua“A is musas bellas”. In sa setzione poesia “Antoni Sanna”, dae sa de tres a sa prima positzione b’amus a Pier Giuseppe Branca cun “Ischìglias”, a Gonario Carta Brocca cun “S’oràculu” e a Giangavino Vasco, su binchidore, cun “Undas”.
Est duncas serrende·si sas de sessantabator editziones de su Prèmiu coordinada dae su diretore artìsticu Marco Fenudi e presentada dae Piersandro Pillonca. Cuntentu mannu fintzas su presidente de sa Giuria Dino Manca (acumpangiadu in sos sèberos dae Anna Cristina Serra, Cristiano Becciu, Antonio Canalis, Duilio Caocci, Clara Farina, Attilio Mastino, Riccardo Mura, Gianbernardo Piroddi, Simone Pisano, Gabriele Tanda, Salvatore Tola): «Arribamus a custa tzerimònia noa – narat su dotzente nugoresu de filologia – a pustis de àere giai isperimentadu cun bona resèssida modalidades, registros e limbàgios noos. Meda amus fatu in custos ùrtimos tres annos, cun dadivosidade e sacrifìtziu mannos, e galu meda amus a dèvere fàghere – est cosa chi ischimus prus chi non bene – cun s’agiudu de totu cantos ma ammentende·nos chi a primu de totu bi sunt sos poetas cun sa poesia issoro».
Mauro Piredda
