In is ùrtimas dies, ma comente de su restu incapitat a s’ispissu in custos annos, amus intèndidu faeddare de body shaming, unu faeddu chi bolet nàrrere “arrèula de su corpus” e in manera prus simple, fàghere a befa a is persones pro sa bisura chi tenent; unu cumportamentu chi, postu in pràtiga in is retzes sotziales, podet torrare in sa categoria de su cyberbullismu, e duncas si podet punire cun sa lege.
Si leant a bregùngia is persones pro su èssere làngiu o pro su tropu pesu, pro sa manera de bestire, pro su colore de sa pedde, pro maladias cunsideradas antiestèticas, pro is pilos e fintzas pro sa forma de sa natura: a nàrrere sa beridade sa lista diat pòdere èssere prus longa meda, ma non so provista de sa matessi fantasia de is sugetos chi s’ispàssiant cun custu impreu chi però no est unu giogu.
Martis coladu est tocadu a sa giornalista Giovanna Botteri, una fèmina de gabale, chi in custus tempus in ue semus a sa lerta traballat totora pro sa Rai dae Pechinu pro nche tènnere informados de cantu est incapitende in totu su mundu, chi est istada pigada in giru dae unu programma satìricu e fintzas in is retzas sotziales pro su bestimenta sua e pro sa petonadura chi tenet in su mentres de is collegamentos vìdeos suos. In su prenu de custa dibata subra su body shaming no est fuidu a is prus atentzionados chi a fàghere ironia siat istada una presentadora famada puru pro s’impegnu suo contra sa violèntzia subra is fèminas.
Sa giornalista at respustu cun garbu, faghende unu paragone cun sa manera de fàghere televisione chi tenent foras dae s’Itàlia in ue sa relata cun s’immagine est diferente meda: is giornalistas sunt de ogni genia, giòvanas e betzas, biancas, castàngias, grogas e nieddas, bellas e feas, marridas o maciocis ma nemos narat nudda e ddas iscurtant pro su chi narant e non pro comente sunt fatas.
Depo ammìtere sa pelea mea in su abarrare “professionale” faeddende de custa chistione ma apo a chircare de meledare subra is tecnitzismos psicològicos chi potzant acrarire comente e pro ite b’apat gente chi agatit disaogu in custa manera, faghende dannu a is àteros.
Sa pidanceria e is cràstulos de pratza e de provìntzia sunt roba betza: a criticare is àteros pro sa bestimenta o pro sa carena est una discansada chi medas pràticant. Movende dae sa presumèntzia de èssere mègius de is àteros, su sugetu chi pigat de mìria si intendit giai-giai in una positzione de superioridade divina.
Non chèrgio istrobare a Freud pro cumprèndere chi a palas de custas personalidades onnipotentes ddoe siant cuadas imbetzes personalidades massimosas e cun sentidus no ancora lòmpidos a unu cumpimentu emotivu, ca custos cumportamentos sunt caraterìsticos de cussa edade in ue is pitzocheddos si pigant a brullas in s’ora de su smurzu a iscola.
Cussa chi podimus mutire “mudada patològica” benit a acontèssere cando a atoare custu cumportamentu est unu mannu chi s’ispàssiat cun gai pagu, cumpartzende, in unu mecanismu a cadena, fotografias de sa vitima e cummentos agraviosos chi ingendrant barrancu, sudda e pentzamentos lègios.
Ognunu, semper in su rispetu de is àteros, tenet deretu de si bestire e de s’ammustrare comente s’intendit de èssere, sena dèpere ispricare o giustificare nudda a nemos. Custu diat dèpere èssere craru a totus nois. Duncas sena de ddoe pèrdere tempus meda, su body shaming est una forma de bullismu chi no est atzetàbile. Ma a beru creides de èssere mègius?
Sunt medas is preguntas chi mi diat geniare fàghere a is brullanos chi s’ispàssiant ponende s’arrèulu a is àteros, tantu de nche bogare un’istùdiu sotziològicu. Chi tenet tempus pro ibregungire, tenet de seguru ispàtzios bòidos de prenare. Ma sa beridade est chi mustrat de non tènnere remenos prus de importu in sa vida sua si donat totu custu atentu a una pràtica aici isballiada. B’at de nàrrere chi esistint puru movimentos chi batallant pro tzelebrare s’individualidade e pro cumbidare a chie si siat a s’atzetare e a s’istimare pro sa bisura chi tenet, promovende un’immàgine bona de su corpus ca semus totu in custa terra comente a indivìduos.
Est pròpiu s’individualidade chi nos faghet bellos e ùnicos. Medas pensant chi siant mescamente is fèminas a èssere vìtimas de body shaming ma no est gasi. In custas dies fintzas su Presidente de sa Regione Sardigna Christian Solinas est istadu leadu de mìria in is retzas sotziales pro sa carena sua, abasciende meda su lìvellu de is crìticas chi imbetzes diat fàghere a ddi mòvere pro is fainas polìticas, ca su confrontu tocat fatu semper cun arresonos sèrios lassande a un’ala s’idea chi siat sa bellesa a guvernare totu.
Manuela Ennas
[Nella foto l’opera dell’artista indiano Aman Mishra]
