Comente a oramai ais a ischire calchi borta mi praghet dedicare custa rubrica a is prus piticos e oe apo pensadu a unu personàgiu istimadu a beru dae totus, ca s’istòria sua sighit a atzisare mannos e pipios. Sa sua est intre is paristòrias prus ammajadoras, bellas, prenas de sentidos de importu e fintzas intre is prus connotas e bortadas in àteras limbas. Ogni pàgina est rica de imparamentos e de resonamentos pro unu pùblicu de ogni edade, cun un’atualidade chi non spàciat cun is annos e is giambamentos de sa sotziedade nostra. De issu sunt famados sa relata cun chi dd’at imbentadu e dd’at pesadu comente a unu pipiu, su materiale cun su cale dd’at aparitzadu, su nasu, chi s’allònghiat cando contat fàulas. Emmo, est issu, Pinocchio, chi nois in Sardigna semus acostumados a mutire Opineddu.
Salude Opineddu, e comente andamus?
Sa beridade cheres? O cumentzamus cun una fàula? Toca, gei andat totu bene!
(deo ddu càstio pro ispantu ca non mi fiat ancora acontèssidu de chistionare cun unu arrogu de linna. Mancu male chi semus a solos, asinuncas pro manca mi pigant)
Opineddu, comente mai su personàgiu tuo at tentu una renèssida gasi manna?
De seguru pro ite ca so unu personàgiu berdaderu e sintzeru.
Sintzeru tue? Ma a beru? Brullende ses?
Nossi, non so brullende. Creo de èssere sintzeru ca comente a totu is òmines potzo isballiare, e posca imparo de is faddinas e renesso a mi megiorare cun s’agiudu de is àteros. Creo chi siat custa sa resone, ca in medas si torrant a bìdere in mie, e agatant tretos insoro in su chi rapresento deo. Comente cando ti càstias a s’isprigu…
Però tue ses una marioleta?
E duncas? Deo apo fato a s’imbresse, dae marioleta nde so essidu pitzinnu, imbetzes medas pitzinnos, creschende, a mannos essint marioletas in manos de àteros. O no est aici? Pro èssere òmines de gabale non contat su materiale cun su cale semus fatos, contat cantu semus capassos de s’atzetare su chi semus a beru, de portare a dae in antis is ideas nostras e mescamente de tènnere respetu de is àteros.
Gei est berus, meda sàbiu ses!
E toca… sàbiu! Est ca in s’istòria mea apo adobbiadu a personàgios medas, totus diferentes, unos cantos de bonucoro e amistados e àteros imbetzes malos, prenos de fartas e vìtzios. Calicunu tenet respetu de is règulas, est gentile cun totus, àteros imbetzes pensant petzi a issos etotu. Deo mi so agatadu in mesu a totus custas figuras, una marioleta chi punnat a su bene ma chi dd’agabbat a nche rùere in su male, chi cheret fàghere su sèberu giustu ma chi a s’ispissu dd’agabbat a fàghere su sèberu prus simple. Custu arrogu de linna chi so, in fundu in fundu, assimìgiat unu pagu a ogni òmine, semper in chirca de s’echilìbriu intre su bene e su male, disigiosu de fàghere is cosas giustas ma ammajadu de is cosas chi donant profetu a lestru e non tenent in contu is sentidos de is àteros.
Intre custos personàgios chie est chi t’at imparadu de prus?
De ognunu de issosapo imparadu calchi cosa. Babbu meu, Mastru Gepeto m’at imparadu su balore de su traballu fitianu, de s’aficu, issu, unu mastru de linna cun su coru mannu, generosu e ùmile, passientziosu e prenu de amore pro mene, nointames is pipiadas meas. E pustis sa fada Turchina, semper durche e garbosa chi m’at imparadu a èssere garbosu cun sos àteros, amistadosu cun is cumpàngios meos, atentzionadu a is bisòngios de is àteros. E su grillu faeddadore chi ischit semper cale est sa cosa giusta e m’at imparadu a ascurtare cussa boghe chi nos ghiat dae intro, a respetare is règulas e a meledare bene in antis de fàghere calchi faina. Ognunu de nois tenet acanta gente gasi, tocat petzi a ddis pònnere in mente.
E su pisitu e su mariane imbetzes?
Issos sunt is prus bravos , is mègius chi apa adobiadu, sena de issos non dia àere pòdidu essire su chi so immoe. Ddis depo totu…
Càstia chi t’est creschende su nasu Opineddu…
A beru? A ddu bides? Nche torro a rùere in sa faddina e manco mi nd’acato…Cun issos mi so ispassiadu meda, ddu depo ammìtere, gasi comente in su Pàisu de is Giochitos. Però agoa apo cumpresu chi bisòngiat imparare a reconnòschere is personas comente a issos e abarrare a sa larga, pro non si fàghere manigiare comente a marioletas ca posca perdimus sa cherbeddera.
E cando dda perdimus cumentzamus a contare fàulas…
Creo chi is fàulas siant una forma de amparu, pro cuare sa birgòngia. Petzi ca deo ogni borta m’agataia cun unu nasu longu e lègiu de tìmere. Fiat unu disacatu. So seguru chi immoe apant agatadu su remèdiu, asinuncas non diat andare in giru prus niunu pro neghe de un’intasamentu de nasos in totue.
Gei est berus! Ma non cheret nàrrere chi sa gente apat agabbadu de contare fàulas…Antzis! Gràtzias meda Opineddu pro custa resonada, toca ca est ora de torrare anca de Gepetu e non ddu fatzas impensamentare.
Nossi nossi , immoe ando a dd’agiudare. Est fintzas iscurighende e timo chi calicunu mi chèrgiat portare a domo sua pro allùere su fogu…E sigomente dd’apo giai provadu…Adiosu
Adiosu
Manuela Ennas
