Galu pagas dies e sa virgine de ferru nch’at a artziare torra a palcu pro una tournée noa, su Future Past tour cun, intre sas àteras, 5 cantzones dae s’ùrtimu Senjutsu e 5 dae Somewhere in Time. Sas previsiones (o sas iscummissas?) pertocant sa setlist e finamentas sa possibilidade chi b’apat logu pro sa prus chi non disigiada Alexander the Great, òpera èpica chi contat sas fainas de Lisandru Mannu. Ma custas sunt finamentas dies de un’anniversàriu tundu tundu.
Baranta annos a como (su 16 de maju) bideit sa lughe su de bator lp targadu Iron Maiden, Piece of Mind. Sos chimbe albiònicos, oramai una realidade internatzionale chi nche barigaiat sas làcanas e sos lìmites de sa New Wave of British Heavy Metal (eticheta atacada a gente de istrada comente Saxon o Tygers of Pan Tang, ma finamentas a cosa radiofònica tipu Def Leppard), lasseint su marcu cun custa produtzione pro unos cantos motivos.
Bruce Dickinson in primis. Sa sirena aèrea (custu su paranùmene suo) no est prus su chi pigheit su logu de Paul Di Anno ebbia. Tzertu, sa performance sua in su discu in antis, The Number of the Beast, no est cosa de chistionu fatu in presse o intre parèntesis. Ma est beru finamentas chi Di Anno fiat galu populare e istimadu meda dae sos amantiosos de sos eastenders londinesos. Red Air Siren, pro nàrrere, fiat su gistru chi a Bruce Bruce bi lu pongeit unu fan inchietu pro no intèndere prus sa boghe de Killers e de Sanctuary.
Cun Piece of Mind, in prus de sa proa canora, s’ex Samson si presentat fintzas comente autore. Sa firma sua cumparet solitària in s’òpera maistra Revelations (tzertu, sos primos oto versos sunt de s’iscritore e giornalista Gilbert Keith Chesterton), in cumpangia de Adrian Smith (Flight of Icarus e Sun and Steel) e de custu cun su boss Steve Harris (Die With Your Boots On). Su contributu lìricu suo, in prus chi non vocale, agiudat sa band a piscare dae sa literadura cantu dae s’istòria, comente amus a bìdere finamentas in sas produtziones a pustis (fintzas solistas in sos annos ‘90).
De prus, Piece of Mind est s’album cun su baterista nou chi ponet concruos a su turnover a su nessi finas a Seventh Son of a Seventh Son (cun un’iscusòrgiu in fatu de s’àteru). E Nicko McBrain comente si presentat in su discu? Cun s’atacu percussivu de sa prima cantzone: Where Eagles Dare. Cosa de livellu e nudda de mancu – si no unu pee in su pedale – cunforma a proas comente Fireball e Stargazer (tantu pro mentovare maistros comente Ian Paice o Cozy Powell).
Non faeddemus de s’oramai rodada croba melòdica de sos chitarristas Dave Murray e su giai mentovadu Smith, sos mègius interpretes in sos ‘80 de su chi giai fadeint sos Thin Lizzy cun sas armonias issoro ingendradas dae Scott Gorham in pare cun Brian Robertson carchi annu in antis.
E a ùrtimu sa perfetzione bassìstica de Harris chi nch’àrtziat de gradu s’esecutzione e su cuntzetu matessi de cavalcada metal, mescamente cun The Trooper. Pomposa e martziale (de su restu nos contat de una batalla in tretos de Crimea), custa perla ispirada a sa poesia The Charge of the Light Brigade de Alfred Lord Tennyson aberit sa segunda cara de su vinile, cun sa puntina surche·nde·la pròpiu como serrende s’artìculu.
Una parte chi no est de mancu cunforma a sa prima e chi agatat sigillu finale cun s’èpica e progressiva To Tame a Land, branu chi movet dae Dune, romanzu fantaiscientìficu de Frank Herbert. Su tìtulu de sa cantzone a comintzu deviat èssere pròpiu Dune (e carchi editzione gasi esseit, una fortuna pro chie la tenet), ma s’autore non nde cheriat s’intesa de èssere assotziadu a una tropa de metallaros.
Cun Piece of Mind (e cun Eddie lobotomizadu in cobertina) s’aberit una fase noa de sa vìrgine de ferru. Ant a sighire, in progressione temporale e musicale, àteras òperas maistras comente Powerslave e sos giai mentovados Somewhere in Time e Seventh Son. Totu manigiados dae sas manos seguras de Martin Birch, unu intre sos mègius produtores de mùsica hard and heavy (Deep Purple, Rainbow, Whitesnake, sos Black Sabbath cun Ronnie James Dio etc.).
Colados sos baranta, su discu abarrat intre sos prus èpicos de su grupu. Un’iscusòrgiu fintzas pro sas generatziones noas.
Mauro Piredda
